divendres, 25 de desembre del 2009

-5. Hoy voy a decirlo: ¡cómo me amo!

















Ahora cada día los sueños son más bonitos, he conseguido que ya no salgas en ellos en modo de susto para hacerme ver lo que realmente quiero. No quiero decir que no sea bonito soñar contigo, pero cuando sueño (soñaba) contigo los sueños eran mejor que la realidad y eso lo hacía cambiar todo, o darme una vuelta de 360º para acabarme de desorientar. Ahora cuando sales, ya no me asustas, porque sé que soy más fuerte que tu, aunque quieras aparentar lo contrario, aunque te creas el macho alfa. El caso es que hace tres noches soñé otra vez contigo, y fue la primera vez que salias en un sueño y no era para joderme los planes de la realidad. Ahora puedo decir con seguridad que Después de estudiar con cuidado este caso ejerciendo a la vez de fiscal y abogado, de juez imparcial, sentencio lo nuestro, diciendo que el fallo más grande pasó por guardar solamente los días más gratos y olvidar los demás. Porque el tiempo me ha hecho ver, que no eras tan bueno en la realidad como en mi cabeza. Aunque me jode haber sido yo quien haya roto el jodido hielo.

Sé que este verano, la pregunta más repetida en mi cabeza fue
¿A que no sabes donde he vuelto hoy? Y no podía parar de repetirme que no es donde solíamos gritar, pero si donde me empecé a perder. Y en forma masoquista no podía parar de volver allí donde nunca grité para desintoxicarme, y no podía parar de tirar bolas de arena al horizonte para ver si así se rompía mi absurda obsesión.

Pero bueno, aunque cada mañana me levanté magnetizada, ahora sé que no soy la niña inmantada. Y aunque las noches sean eternas siempre puedo pensar que algun día pueden llegar a ser reversibles.


PD1: Gracies per la foto Eder.
PD2: Alba, no sóc fan de JohnBoy:3

1 comentari:

  1. cada dia ho ets més,ari
    uhm
    on et vas començar a perdre?o.o
    m'encanta moltíssim el text, em recorda molt a un de l'ague :3

    ResponElimina